η ιστορία της χωροθέτησης των ΧΥΤΑ στην Αττική

το σήμερα

Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων στη χώρα μας καταλήγει σε ΧΥΤΑ (σε ποσοστό που αγγίζει το 90%) και μόνο ένα 10% περίπου οδηγείται σε ανακύκλωση, ενώ πολλές είναι ακόμη οι ανεξέλεγκτες και παράνομες χωματερές. Η συζήτηση για καύση, όμως, έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας. Το πρώτο εργοστάσιο καύσης δημιουργήθηκε στη Ζάκυνθο τη δεκαετία του '80. Ύστερα από ένα χρόνο λειτουργίας περιέπεσε σε αχρηστία, καθώς τα σκουπίδια που κατέληγαν σε αυτό ήταν σύμμικτα, με υψηλό ποσοστό υγρασίας και πολλούς ρύπους.

Καύση σήμερα, με τη μέθοδο της πυρόλυσης, γίνεται στο εργοστάσιο για την αποτέφρωση των νοσοκομειακών αποβλήτων στα Ανω Λιόσια. Η συγκεκριμένη τεχνολογία έλυσε εν μέρει το πρόβλημα της διαχείρισης των μολυσματικών αποβλήτων.

Στον τομέα της ανακύκλωσης λειτουργούν δύο εργοστάσια. Μηχανικής ανακύκλωσης και λιπασματοποίησης (κομποστοποίησης). Ενα στα Ανω Λιόσια, με δυνατότητα επεξεργασίας 400.000 τόνων ετησίως, που άρχισε να λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο (δεν έχει πιστοποιηθεί ακόμη το παραγόμενο προϊόν και η Ευρωπαϊκή Ενωση, που το χρηματοδότησε, δεν το έχει ακόμη παραλάβει), και ένα στην Κρήτη με δυνατότητα επεξεργασίας 75.000 τόνων. Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι, λόγω της έλλειψης παραπάνω εργοστασίων ανακύκλωσης, τα περιεχόμενα των κάδων ανακύκλωσης καταλήγουν στη χωματερή (βλ. σχετικό άρθρο, in.gr, 1-2-07), αφού κανονικά για τις ανάγκες του Λεκανοπεδίου θα έπρεπε να λειτουργούν πέντε μονάδες.

το χθες

Από εικοσαετίας και πλέον η (τότε) ΕΟΚ είχε εκδόσει οδηγίες για την διαχείριση των στερεών απορριμμάτων (Σ.Α.) από τα κράτη - μέλη στο πλαίσιο ενός "Εθνικού Σχεδιασμού". Στην Ελλάδα, ο σχεδιασμός της διαχείρισης ξεκίνησε σε Νομαρχιακό επίπεδο. Αυτό ήταν λογικό πριν από μερικές δεκαετίες, όταν δεν είχαν ακόμα διαφανεί οι σημερινές απαιτήσεις διάθεσης και ούτε καν υπήρξε σκέψη για επεξεργασία των απορριμμάτων.

Μετά την έκδοση (1986) της Οδηγίας για την διαχείριση Σ.Α. στο πλαίσιο ενός "Εθνικού Σχεδιασμού" ο αρμόδιος Υφυπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Χ. Κατσιγιάννης, (πατέρας του νυν βουλευτή Ν.Δ.), επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη χωροθέτησε ως χώρο διάθεσης των Σ.Α. της Αττικής την Ριτσώνα. Ο λόγος ήταν προφανής και ισχυρός. Δεν μπορεί η Αττική, που σε έκταση είναι το 2,3% της επιφάνειας της Ελλάδος, αλλά συγκεντρώνει το 50% του πληθυσμού της χώρας να επιβαρυνθεί με περαιτέρω δραστηριότητες και μάλιστα "οχληρές έως επιβλαβείς" για το εν γένει, (χωροταξικό, περιβαλλοντολογικό, κοινωνικό, υγειονολογικό, αναπτυξιακό κ.λ.π.), περιβάλλον όπως είναι η δημιουργία νέων Χώρων Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ).

Μαύρο Βουνό. Σε αυτή την όμορφη περιοχή προωθείται η κατασκευή του ΧΥΤΑ.

Όπως πρόσφατα έθεσε το θέμα ο πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών, (ΣΑΔΑΣ) κ. Γεωργακόπουλος, "η Αττική όπως είναι σήμερα και όπως εξελίσσεται δεν αντέχει τέτοιες χωροθετήσεις... Είναι έξω από κάθε επιστημονική προσέγγιση".

Και όμως παρά την προφανή και επιστημονικά και τεχνικοοικονομικά τεκμηριωμένη ανάγκη η διαχείριση των Σ.Α. να γίνεται ΕΚΤΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Μητσοτάκη, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, (Υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Κ. Λαλιώτης, Γεν. Γραμματεύς ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Χρυσικόπουλος), ο σχεδιασμός αλλάζει και λαμβάνεται η πολιτική απόφαση "Όχι στην εξαγωγή των σκουπιδιών" και χωροθετείται (τελικά δια του νόμου 3164/2003) η κατασκευή 3 νέων ΧΥΤΑ ΕΝΤΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ.

Το παρασκήνιο της αλλαγής της πολιτικής του ΥΠΕΧΩΔΕ το αποκάλυψε ο τότε (1997) πρόεδρος της Τεχνικής Ένωσης Δήμων Κοινοτήτων Νομού Αττικής (ΤΕΔΚΝΑ) κ. Αντ. Αντωνίου:

Ο ΕΣΔΚΝΑ ήταν αυτός, που καθοδηγούσε τον Υπουργό να κρατήσει τα σκουπίδια στην Αττική. Ο κ. Καρούτσος, ο τότε Πρόεδρος του ΕΣΔΚΝΑ, φοβόταν μήπως χάσει και τη διαχείριση των κονδυλίων. Διαχειρίστηκε τότε, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, 110 δις και τα έφτασε στα 230 δις. Και πήγαν τα χρήματα στο Σχιστό και στα Λιόσια. Έφτιαξαν ένα εργοστάσιο που σήμερα δεν λειτουργεί.

"Αυτοί που παρέσυραν τότε τον κ. Υπουργό, (Κώστα Λαλιώτη), ήταν ο Δοντάς, ο Σύμβουλος του Υπουργού, ο άνθρωπος που ήταν υπηρεξουσία και ο κ. Ξενάκης

"Το παιχνίδι για τους ΧΥΤΑ το έπαιξαν κάποιοι για τα χρήματα .... Και αυτοί οι "κάποιοι" αδιαφόρησαν εγκληματικά για την υγεία πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά και για το περιβάλλον που θα καταστραφεί. Οι ευθύνες του τέως υπουργού ΠΕΧΩΔΕ είναι τεράστιες. Το ίδιο και όσων διοίκησαν τον "ΕΣΔΚΝΑ".

Εξ' άλλου όπως αναφέρει ο καθηγ. Πολυτεχνείου ΚΡΗΤΗΣ κ. Αλ. Οικονομόπουλος για τη διαχείριση των Σ.Α. της Αττικής, η απόφαση της 44ης Συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου (17-09-2001) προβλέπει μεταξύ των άλλων:

Λειτουργία δύο (2) Εγκαταστάσεων Μηχανικής Ανακύκλωσης και Κομποστοποίησης (ΕΜΑΚ) στη Δ. Αττική και συγκεκριμένα:

• ΕΜΑΚ Ι με δυναμικότητα 495.000 τόνους / έτος Σ.Α. πλέον 110.000 τόνους / έτος επεξεργασμένης ιλύος από βιολογικούς καθαρισμούς (αναμενόμενη λειτουργία από 1/1/2003)
• ΕΜΑΚ ΙΙ με δυναμικότητα 660.000 τόνους Σ.Α. / έτος πλέον 120.000 τόνους / έτος επεξεργασμένης ιλύος από βιολογικούς καθαρισμούς.

Οι προβλεπόμενες ΕΜΑΚ δεν λειτούργησαν. Το ΕΜΑΚ Ι απέτυχε να λειτουργήσει μέχρι σήμερα και η κατασκευή του ΕΜΑΚ ΙΙ δεν έχει ακόμα ξεκινήσει και σήμερα ούτε καν συζητιέται.

(Σημ. Το ως άνω ΕΜΑΚ Ι είναι το "εργοστάσιο που σήμερα δεν λειτουργεί" που αναφέρει παραπάνω, ο κ. Αντωνίου. Από αυτές τις προβλέψεις αποδεικνύεται η διασύνδεση διαχείρισης Σ.Α., και λυματολάσπης, ένα άλλο επίκαιρο θέμα για το οποίο παραθέτονται στοιχεία παρακάτω).

Τρίτος "παράγων στην εξίσωση" είναι ο Δήμος Ν. Λιοσίων και συγκεκριμένα ο επί τόσες δεκαετίες δήμαρχος κ. Παπαδήμας. Είναι γνωστός στους "παροικούντας την Ιερουσαλήμ" ο ρόλος του σε συνεργασία με τον ΕΣΔΚΝΑ να διατηρηθεί η διαχείριση των Σ.Α. εντός Αττικής. Ο λόγος είναι ότι "σήμερα ο ΕΣΔΚΝΑ καταβάλλει 40 ευρώ / τόνο ως ανταποδοτικά τέλη για το δικαίωμα διάθεσης των απορριμμάτων στον ΧΥΤΑ Λιοσίων". Η μέθοδος πίεσης, όπως γενικώς λέγεται, είναι το εκβιαστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ Λιοσίων κάθε φορά που εξετάζεται η διαχείριση των Σ.Α. εκτός Αττικής, ή σε κάθε περίπτωση που επιδιώκεται η αποκόμιση οφέλους (βλέπε ιστορικό "κλεισιμάτων" του ΧΥΤΑ Ν. Λιοσίων).

το αύριο

Σε τρία χρόνια θα κληθούμε να εφαρμόσουμε μία αυστηρή ευρωπαϊκή οδηγία που ορίζει με σαφήνεια ότι: από τις ποσότητες που παράγουμε σήμερα το 25% θα πρέπει να ανακυκλώνεται ή το 50% να τυγχάνει επεξεργασίας ώστε να μετατρέπεται σε χρήσιμη ύλη ή ενέργεια. Εκτός λοιπόν από τις μεγάλες "μάχες" για ανακύκλωση που θα πρέπει να δοθούν με τον εφησυχασμένο και καθ� όλα κακομαθημένο Ελληνα πολίτη, η προσπάθεια για εργοστάσια διαλογής θα πρέπει να συνεχιστεί. αλλά κυρίως θα πρέπει να δοθεί μάχη για την επεξεργασία των απορριμμάτων και την ανάκτηση υλικών.

Λυματολάσπη Ψυττάλειας

Αυτή τη στιγμή, στο ΧΥΤΑ Λιοσίων καταλήγει και ποσότητα λυματολάσπης από την Ψυτάλεια. Είναι πιθανό, λοιπόν, να καταλήξει κάποια ποσότητα και στους σχεδιαζόμενους ΧΥΤΑ. Γιατί, όμως, δεν επεξεργάζεται η ΕΥΔΑΠ, που διαχειρίζεται το ΚΕΛ Ψυτάλειας, τη λυματολάσπη;

Μετά τη λειτουργία της Α' Φάσης του ΚΕΛ Ψυτάλλειας είχε προκύψει το πρόβλημα της διάθεσης της παραγόμενης (πρωτογενούς τότε) λυματολάσπης. Έτσι, στο σχεδιασμό για τη Β' Φάση του έργου, πέραν των λοιπών εγκαταστάσεων προβλεπόταν και η εγκατάσταση Μονάδας Ξήρανσης της βιολογικής λάσπης. Μέχρι να προκηρυχθούν τα έργα της Β' Φάσης είχε συσσωρευτεί ήδη ένα κυριολεκτικά "βουνό" λυματολάσπης επάνω στο νησί (στο χώρο που σήμερα υπάρχουν οι δεξαμενές αερισμού).

Αν και το πρόβλημα ήταν γνωστό, στα Τεύχη δημοπράτησης του έργου της Β' Φάσης δεν περιλαμβανόταν η κατασκευή Μονάδος Ξήρανσης της βιολογικής λάσπης, (πρόβλεψη παραγωγής περίπου 800 τόνων / ημέρα).

Το πρόβλημα, γνωστό στο ΥΠΕΧΩΔΕ, συζητήθηκε και από τον Ανάδοχο του έργου της Β' Φάσης. Αλλά αντί να δρομολογηθεί η δημοπράτηση και κατασκευή της Μονάδος Ξήρανσης, (κόστους τότε, περί το 2000, περίπου 8,5 δις δρχ.), προκρίθηκε (εντελώς αντιεπιστημονικά και αδόκιμα) από το ΥΠΕΧΩΔΕ η μεταφορά και η εναπόθεση της λυματολάσπης στο ΧΥΤΑ Ν. Λιοσίων.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο, ο δήμαρχος Ν. Λιοσίων κ. Παπαδήμας δέχθηκε και ο ΕΣΔΚΝΑ υπέγραψε με την ΕΥΔΑΠ συμβόλαιο σύμφωνα με το οποίο θα δεχόταν στο ΧΥΤΑ Λιοσίων την παραγόμενη λυματολάσπη του ΚΕΛ έναντι 5.000 δρχ. ανά τόνο, με αποτέλεσμα να εισπράττονται περίπου 1,5 δις δρχ. το χρόνο. Σύμφωνα με το άρθρο, "σκοπιμότητες υπάρχουν και στην εξέγερση των δήμων. Ασφαλώς και η Δ. Αθήνα στενάζει κάτω από τα σκουπίδια, ωστόσο η "επιχείρηση χωματερή" κάθε άλλο παρά με το αζημίωτο ήταν για τους δημάρχους και τον Ενιαίο Σύνδεσμο". Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ο νυν Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ παρέμεινε για σχεδόν 3 χρόνια πρακτικά όμηρος του ΧΥΤΑ Α. Λιοσίων, του μόνου δηλαδή χώρου, που θα μπορούσε να δεχθεί τους 800 τόνους, που παράγονται καθημερινά (σύμφωνα με τον παραπάνω "σχεδιασμό").

Και βέβαια είναι απορίας άξιον πώς "ξεχάστηκε", ή "αμελήθηκε" η δημοπράτηση και κατασκευή της απαραίτητης Μονάδος Ξήρανσης Λυματολάσπης παράλληλα με την κατασκευή της Β' Φάσης του ΚΕΛ Ψυτάλλειας, όπως προέβλεπε ο σχεδιασμός, αλλά αντί αυτού υιοθετήθηκε από το (τότε) ΥΠΕΧΩΔΕ η περιβαλλοντικά απαράδεκτη, εμβαλωματική και με περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, (στοιχεία γνωστά σε όλα τα μελετητικά γραφεία της χώρας και στο ΥΠΕΧΩΔΕ), λύση της μεταφοράς και εναπόθεσης 800 τόνων / ημέρα λυματολάσπης του ΧΥΤΑ Ν. Λιοσίων (Επί Γεν. Γραμ. ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Χρυσικόπουλου).

Την απορία μας λύνει πρόσφατο δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο: "Για πολλά χρόνια κυκλοφορούσε μεταξύ των μηχανικών ότι η μονάδα ξήρανσης δεν έγινε γιατί στενός συγγενής κυβερνητικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ μετέφερε με τα φορτηγά της εταιρείας του τη λάσπη στα Λιόσια!"

Αλλά ο ρόλος του "παρασκηνίου" δεν σταματά εδώ. "Από το 2003, όταν υπήρξε κατολίσθηση των πρανών στο ΧΥΤΑ 'Ανω Λιοσίων, ο ΕΣΔΚΝΑ (που διαχειρίζεται τη χωματερή), σταμάτησε τη μεταφορά της λάσπης, που ούτως ή άλλως θεωρείται περιβαλλοντικά απαράδεκτη, και έγινε κάτι ακόμα χειρότερο: Η ΕΥΔΑΠ αποφάσισε την εναπόθεση της λάσπης στην Ψυτάλλεια, σ' ένα χώρο που θεωρείται σε μεγάλο βαθμό κορεσμένος".

Είναι γνωστή η χιονοστιβάδα των προβλημάτων που προέκυψε έκτοτε, (οσμές στις γύρω από το νησί περιοχές, διαμαρτυρίες, κινητοποιήσεις, κ.λ.π.). Και όμως ο ρόλος του "παρασκηνίου" (ΕΣΔΚΝΑ, Δήμος Ν. Λιοσίων) και των "διασυνδέσεών" του στο ΥΠΕΧΩΔΕ και ΕΥΔΑΠ δεν ανεστάλη. Παρά την όξυνση του προβλήματος όπως καταγγέλλεται και πάλιν στον ημερήσιο τύπο:

Τον Αύγουστο 2003 είχε παρουσιαστεί στους υπεύθυνους της ΕΥΔΑΠ μια λύση, που πρότεινε αμερικανό - ολλανδικός όμιλος για την επίλυση του προβλήματος με τη λυματολάσπη στην Ψυτάλλεια. Η λύση προέβλεπε την επεξεργασία της λάσπης (ξήρανση)... πάνω στο μικρό νησάκι του Σαρωνικού, χωρίς να απαιτείται η κατασκευή μονίμων εγκαταστάσεων...

Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου έγινε και μία μίνι επίδειξη στην Ψυτάλλεια, ενώ στη συνέχεια η νέα ηγεσία του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ, μετά τις εκλογές του Μαρτίου 2004, έγινε κοινωνός της λύσης. Όμως τον περυσινό Απρίλιο εμφανίστηκε στα γραφεία του ΥΠΕΧΩΔΕ ένας δήμαρχος, που είναι εσχάτως στην επικαιρότητα, ο οποίος σε συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου κατάφερε να την πείσει ότι διέθετε λύση στο πρόβλημα: Σε συνεργασία με ιδιωτική εταιρεία θα μετέφερε τη λάσπη στα λατομεία Μουσαμά. Η πρόταση του αμερικανό - ολλανδικού ομίλου δεν συζητήθηκε περαιτέρω ... Με δύο λόγια είχαν την λύση. Επέλεξαν το υψηλό κόστος.

Τελικά, η ανάθεση της εγκατάστασης ξήρανσης, μετά από πολλές καθυστερήσεις και δοκιμές ("κομποστοποίηση" με ανάμιξη με φυτικές ύλες, "αεριοποίηση" κ.λπ., προχώρησε με προβλεπόμενο χρόνο περάτωσης έργου τα μέσα του 2007. Βέβαια, εν τω μεταξύ, γίνεται "εξαγωγή λυματολάσπης" με καράβια στη Γερμανία, με κόστος περίπου 8,5 εκατ. ευρώ για 70.000 τόνους. Αν ληφθούν υπόψη και τα δις δρχ. που χάθηκαν στην "πίθο των Δαναΐδων" των Λιοσσίων, η καθυστέρηση στη δημοπράτηση του εργοστασίου ξήρανσης έχει κοστίσει πάνω από 2 φορές το κόστος του έργου.

Μόλυνση περιβαλλοντικού αέρα: Προκαλεί καρκίνο του πνεύμονα και καρδιακούς θανάτους

06-03-2002

Η συχνότητα του καρκίνου αυξάνεται. Η θνησιμότητα λόγω καρδιακών και πνευμονικών προβλημάτων βρίσκεται επίσης σε αύξηση και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της δημόσιας υγείας.

Οι έρευνες για την ανεύρεση της αιτιολογίας που προκαλεί τις καταστάσεις αυτές συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό.

Ο ρόλος της μόλυνσης του περιβαλλοντικού αέρα φαίνεται ότι είναι πολύ σημαντικός στην πρόκληση καρκίνου του πνεύμονα. Επίσης αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο θανάτου λόγω καρδιακών και πνευμονικών προβλημάτων.

Τα πιο πάνω ανησυχητικά συμπεράσματα προκύπτουν από μια βαρυσήμαντη έρευνα που έγινε για 20 χρόνια σε 500.000 άτομα σε διάφορες πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η έρευνα λόγω του μεγάλου μεγέθους και της μεγάλης χρονικής διάρκειάς της έδειξε πειστικά και ξεκάθαρα αποτελέσματα που βεβαιώνουν ότι η μόλυνση του περιβαλλοντικού αέρα είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για καρκίνο του πνεύμονα και αύξησης των θανάτων λόγω καρδιακών και πνευμονικών νόσων.

Τα μικρά σωματίδια που αιωρούνται μέσα στον αέρα, το οποία προέρχονται από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων και τα φουγάρα των βιομηχανικών μονάδων, αποτελούν ουσιαστικά στοιχεία μόλυνσης του αέρα που αναπνέουμε.

Η έρευνα έδειξε ότι τα σωματίδια που έχουν διάμετρο μικρότερη από 2,5 μικρόμετρα (εκατομμυριοστά του μέτρου), είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα. Η συγκέντρωση τους μέσα στον αέρα έχει σχέση με τη θνησιμότητα που παρατηρείται λόγω καρκίνου του πνεύμονα και λόγω καρδιοαναπνευστικών νόσων.

Για κάθε αύξηση κατά 10 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα, των μικρών αυτών σωματιδίων, παρατηρήθηκαν οι πιο κάτω αυξήσεις θνησιμότητας: Αύξηση 8% των θανάτων λόγω του καρκίνου του πνεύμονα Αύξηση 6% των θανάτων λόγω πνευμονικών νόσων Αύξηση 4% των θανάτων λόγω καρδιακών παθήσεων

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι δυστυχώς σήμερα πολύ δύσκολο να αντιμετωπισθεί. Οι στατιστικές με βάση τις σημερινές θεραπείες δείχνουν μια επιβίωση της τάξης του 10% στα 5 χρόνια.

Το γεγονός ότι οι επιδημιολογικές έρευνες δείχνουν ότι η μόλυνση του αέρα που αναπνέουμε αποτελεί επικίνδυνο παράγοντα πρόκλησης του καρκίνου αυτού πρέπει να προβληματίσει τις αρμόδιες αρχές να λάβουν προληπτικά αυστηρά μέτρα για την προστασία του περιβαλλοντικού αέρα.

Οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων, οι μηχανές ντίζελ, τα φουγάρα των εργοστασίων, ο καπνός του τσιγάρου και του πούρου είναι από τους κυριότερους παράγοντες που εκπέμπουν στην ατμόσφαιρα επικίνδυνα τοξικά σωματίδια τα οποία εισέρχονται στον οργανισμό δια μέσου της αναπνοής.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η μόλυνση του αέρα έχει συσχετισθεί όχι μόνο με τις θανατηφόρες ασθένειες που περιγράφουμε πιο πάνω αλλά και με το άσθμα.

Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν από κυβερνητικές πηγές στο Ηνωμένο Βασίλειο, κάθε χρόνο πεθαίνουν 10.000 άτομα πιθανόν λόγω μόλυνσης από μικρά σωματίδια του περιβαλλοντικού αέρα.

Τελειώνοντας θα τονίσουμε ότι η έρευνα αυτή, λόγω του μεγέθους και της διάρκειας της, μας δίνει πολυτιμότατες πληροφορίες για τις νοσηρές επιδράσεις που έχει η μόλυνση του περιβαλλοντικού αέρα με μικρά σωματίδια που εκπέμπονται από διάφορες πηγές.

Η αύξηση των θανάτων που έχει παρατηρηθεί λόγω καρκίνων του πνεύμονα και λόγω καρδιακών ή πνευμονικών νόσων πρέπει να κρούσει τον κώδωνα κινδύνου για τη λήψη των απαραίτητων μέτρων προστασίας των πληθυσμών από την απειλή αυτή.

πηγη:http://www.medlook.net

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ

ΜΟΛΥΝΣΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Η βαθμιαία ρύπανση και υποβάθμιση του περιβάλλοντος, που προέρχεται από τη δραστηριότητα του ανθρώπου και κυρίως από τη βιομηχανική ανάπτυξη της εποχής μας.

Όλοι οι οργανισμοί δέχονται την επίδραση του περιβάλλοντος και των άλλων όντων και με τη σειρά τους επιδρούν πάνω τους, έτσι ώστε να δημιουργείται μια ενότητα σχέσεων που χαρακτηρίζεται από τη δυναμική ισορροπία, που τη διέπει. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες η ισορροπία αυτή δε διαταράσσεται και η φύση μένει ανεπηρέαστη από τις λειτουργικές δραστηριότητες των ζώων και των φυτών. Τα φυτά με τη φωτοσύνθεση σχηματίζουν οργανικές ουσίες, τρώγονται από τα φυτοφάγα ζώα και αυτά με τη σειρά τους από τα σαρκοφάγα, σε μιαν αλληλουχία που ονομάζεται τροφική αλυσίδα. Ο θάνατος των σαρκοφάγων επιστρέφει στο έδαφος τις ουσίες που περιέχουν και με ανόργανη πια μορφή απορροφούνται από τις φυτικές ρίζες για να ξαναρχίσει ο κύκλος της ζωής. Είναι λοιπόν ευνόητο ότι η διατήρηση ενός είδους εξαρτάται από τη διατήρηση των άλλων, γιατί κανένας οργανισμός δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Αν καταστρέψουμε το βιότοπο, δηλ. το χώρο που ζει ένα είδος, αυτόματα θα καταστρέψουμε και το ίδιο το είδος, αφού δε θα βρίσκει τροφή. Π.χ. η απελευθέρωση αερίων που προκαλούν σοβαρές βλάβες στα φυτά (όπως το διοξείδιο του θείου) σημαίνει αντίστοιχη βλάβη των ζώων που εξαρτώνται απ' αυτά.

Πολλά από τα δυσάρεστα αυτά αποτελέσματα έχει προκαλέσει ο άνθρωπος από τότε που εμφανίστηκε και ιδιαίτερα από τότε που ανέπτυξε τη βιομηχανία.

Στην αρχή της ζωής του δεν είχε μολύνει το περιβάλλον του, γιατί ζούσε όπως και τα άλλα ζώα, κυνηγός και κυνηγημένος. Όταν στη νεολιθική εποχή και για πρώτη φορά στην περιοχή της Μεσοποταμίας έγινε η γεωργική επανάσταση, άλλαξε τελείως ο τρόπος της ζωής του, αλλά και ο τρόπος της επίδρασής του πάνω στη φύση. Έκοψε δάση για να κάνει χωράφια και να χτίσει σπίτια, κυνήγησε έντονα ζώα που του κατέστρεφαν τις καλλιέργειες. Παρ' όλα αυτά δεν προκάλεσε σοβαρές καταστροφές σ' αυτό το στάδιο της εξέλιξής του.

Τα πράγματα έγιναν πολύ πιο σοβαρά όταν η ανακάλυψη των αποικιών προκάλεσε τη βιομηχανική επανάσταση, η οποία είχε μερικά δυσάρεστα αποτελέσματα στην κοινωνική ζωή του ανθρώπου.

1) Η νέα μορφή παραγωγής δεν μπορούσε να γίνει στο σπίτι, όπως η μέχρι τότε χειροτεχνική βιοτεχνία, και απαιτούσε ειδικούς χώρους, τα εργοστάσια, για την εγκατάσταση των μηχανών κ.λπ. Τα εργοστάσια δε διακρίνονται για τις εξαιρετικές υγιεινές συνθήκες δουλειάς που προσφέρουν κι έτσι χειροτέρεψε πριν απ' όλα ο τόπος εργασίας του ανθρώπου. Υπάρχουν πολλές ασθένειες που θεωρούνται επαγγελματικές και προσβάλλουν σχεδόν εκλεκτικά ορισμένα επαγγέλματα.

2) Ανάγκασε τους ανθρώπους να χτίσουν τα σπίτια τους εκεί που υπήρχαν εργοστάσια, για να μη βρίσκονται μακριά από τη δουλειά τους. Επειδή ούτε πολεοδομικό σχέδιο ακολουθήθηκε ούτε σοβαρή ιατρική περίθαλψη υπήρχε, οι συνθήκες ζωής σ' αυτές τις πρώτες "φτωχογειτονιές" ήταν τραγικές. Η κατάσταση αυτή διαιωνίστηκε στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις και κατέληξε στα σημερινά αστικά κέντρα να γίνει μάστιγα. Μπορεί οικονομικά να συμφέρουν οι πόλεις, αλλά από οικολογική άποψη είναι από τους χειρότερους βιότοπους, γιατί έχουν υποστεί τεράστια μόλυνση.

3) Η βιομηχανία χρειάζεται μέσα μεταφοράς των προϊόντων της, αυτό όμως σημαίνει πολλά αυτοκίνητα, πλοία και αεροπλάνα και φυσικά καταστροφή της βλάστησης για τη δημιουργία δρόμων και αεροδρομίων και λιμενικά έργα που αλλάζουν τις ακτές. Σημαίνει ακόμα καυσαέρια, κυκλοφοριακή συμφόρηση και άγχος χωρίς να υπολογίσουμε το θόρυβο που πολλοί τον θεωρούν αμελητέο, αλλά έχει αποδειχτεί ότι έχει φοβερή και μακροχρόνια επίδραση στο νευρικό σύστημα.

4) Τόσο η βιομηχανία όσο και τα μέσα μεταφοράς, αλλά και τα σύγχρονα σπίτια χρειάζονται μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Στην αρχή έφτανε η φυσική ενέργεια του ανέμου και του νερού, ύστερα όμως χρειάστηκαν πηγές, όπως το κάρβουνο και το πετρέλαιο. Αυτά όμως, και ιδιαίτερα το δεύτερο, παράγουν προϊόντα με πολύ βαριά επίδραση στη φύση. Ακόμα και αυτούσιο το πετρέλαιο δημιουργεί φοβερές μολύνσεις όταν χύνεται στη θάλασσα με τα ναυάγια, γιατί δημιουργεί ένα στρώμα πάνω στο νερό και εμποδίζει το φως να φτάσει στους θαλάσσιους φυτικούς οργανισμούς και να γίνει φωτοσύνθεση. Εκτός απ' αυτά που αναφέρθηκαν η αναζήτηση πρώτων υλών (μέταλλα κ.λπ.) προκάλεσε καταστροφές στη φύση με τα μεγάλα ορυχεία.

Το μεγαλύτερο όμως κακό ο άνθρωπος δεν το έκανε άμεσα, αλλά έμμεσα, δηλ. προκαλώντας υποβάθμιση των βιότοπων των άλλων οργανισμών. Θάνατος των δασών σημαίνει εξαφάνιση των ζώων που ζουν σ' αυτά και μείωση του οξυγόνου της ατμόσφαιρας. Τα ποτάμια, οι λίμνες και οι θάλασσες έγιναν οι "σκουπιδότοποι" του ανθρώπου αποκτώντας τοξικές ουσίες που σκοτώνουν τους υδρόβιους οργανισμούς. Τα φυτά της ξηράς δηλητηριάζονται από τα τοξικά αέρια, τα περισσότερα από τα οποία είναι δηλητήρια και για τα ανθρώπινα όντα, προκαλώντας άμεσες επιδράσεις στο αναπνευστικό σύστημα ή επιδρώντας στα κύτταρα για τη δημιουργία καρκίνων. Τα πολλά λιπάσματα μεταφέροντα με τα νερά στις λίμνες και στις θάλασσες και προκαλούν υπερβολική αύξηση των φυτών, σήψη και θάνατο των ψαριών. Τέλος, τα εντομοκτόνα χωρίς να σκοτώνουν όλα τα έντομα, μπαίνουν στα φυτά από κει στα ζώα και ξαναγυρίζουν με το κρέας και το γάλα τους στον άνθρωπο. Πολλοί επιστήμονες, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, έχουν πια καταλάβει το μονόδρομο που ακολουθεί η ανθρωπότητα προς την αυτοκαταστροφή και την έχουν προειδοποιήσει για τον κίνδυνο που την απειλεί. Και πολλοί άνθρωποι έχουν καταλάβει το πρόβλημα και οργανώνονται για την αντιμετώπισή του .

καλωσηρθατε

η αποφαση να δημιουργησω αυτο το χωρο ηταν καθαρα απο αγανακτηση.
αγανακτηση η οποια προερχεται απο μια ομαδα συμπολιτων,που στο ονομα του χρηματος δεν λογαριαζουν τιποτα!
Σαν χομπυ εχω της βολτες με 4χ4 στα βουνα της αττικης κυριως,που διστυχως και αυτα εχουν πεσει "θυματα" των συμφεροντων.Και το λεω αυτο γιατι ολοι ζησαμε την βιβλικη καταστροφη που επληξε την πατριδα μας το καλοκαιρι,και διστυχως τα χειροτερα ερχονται.
Η πρωτες βροχες ηδη χτυπησαν της πυροπληκτες περιοχες με τραγικα αποτελεσματα για δευτερη φορα για τους κατοικους τον περιοχων αυτων.
Ενας σοβαρος παραγοντας (αν οχι και ο σοβαροτερος) για της καταστροφες τω δασων ειναι η καθε ειδους μολυνση.Ο καθενας παει και πεταει οτι θελει να ξεφορτωθει χωρις κοστος μεσα στο δασος.Εχω συναντηση αυτα τα χρονια,τα πιο απιθανα πραγματα,τα οποια ειναι και πολυ επικυνδυνα.Στοχος μου ειναι να αναδειξω ολα αυτα τα σημεια τα οποια ειναι μολυσμενα απο τον ανθρωπινο παραγοντα.Και σ'αυτο θα ηθελα την βοηθεια σας.Οι περισοτεροι εχουμε κινητα τελευταιας τεχνολογιας με ενσωματομενη φωτογραφικη.μια φωτογραφια και μια τοποθεσια αρκει για να αναδειξουμε το προβλημα.

ΑΣ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΛΥΣΗ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ,ΓΙΑΤΙ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΕΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!!!